Dlaczego wciąż kocham MiniDisc [Opinia]

Wyczyszczając szufladę biurową kilka dni temu, zacząłem gonić małą, przezroczystą plastikową skrzynkę wokół dolnej części losowania, w jakiś sposób nie będąc w stanie ani jej chwycić, ani ustalić,.

Ostatecznie zwycięstwo było moje (wyciągnąłem remis i przewróciłem go; wciąż wygrałem!), A siedzenie na biurku, w całej swojej okazałości z lat 90., było małą obudową MiniDisc.

Ale gdzie był sam dysk?

Złapany przez tęsknotę za zestawem, który zrobił dokładnie to, co obiecał i nie miał awarii oprogramowania / wymagał aktualizacji, skierowałem się do pudełka z tyłu biurka, siedzącego obok moich starych albumów winylowych (tak, jest wzór rozwijający się, ludzie). Tam znalazłem swoją kolekcję MiniDisc, kolorową i chcącą w jakiś sposób grać.

Obok nich był mój drugi odtwarzacz MiniDisc, Sony MZ-R410.

Co jeszcze mogłem zrobić?

Cud MiniDisc

Zdaję sobie sprawę, że może to zabrzmieć jak warknięcie mężczyzny zbliżającego się do średniego wieku, znudzonego latami iPodów i odtwarzaczy MP3 oraz aktualizacji systemu operacyjnego i znajdującego odpowiednią aplikację do nagrywania, ale MiniDisc naprawdę był świetnym formatem. Nie miał całego tego bagażu - był dosłownie “naciśnij grać i ciesz się” urządzenie.

Co więcej, był obsługiwany ze świetnymi odtwarzaczami, takimi jak MZ-R410, nomenklatura, która bardziej przypomina samolot niż odtwarzacz muzyki.

Kilka godzin później nadal słuchałem odtwarzacza MiniDisc, używając tej samej, pojedynczej baterii AA, którą znaleziono w urządzeniu. Minęło dobre 6 lat od ostatniego użycia gracza (krótko, kiedy przeprowadziliśmy się do domu), więc było to dość imponujące.

Najbardziej imponująca była oczywiście jakość dźwięku. Jestem namiętnym fanem Led Zeppelin i podejmuję wszelkie środki ostrożności przeciwko odtwarzaniu moich płyt CD, aby uniknąć zarysowań. Moja obecna metoda polega na przechowywaniu ich w formacie FLAC na płycie DVD, gotowej do przywrócenia na twardy dysk w razie awarii. Kiedy kupiłem odtwarzacz MiniDisc, każdy album CD Led Zeppelin zapisałem na 4 płytach MiniDisc, używając pewnej kompresji zwanej MDLP. Nie idealny i nie tak dobry jak oryginalne płyty CD, ale wciąż lepszy od MP3.

To nie wszystko. MiniDiscs nadal odtwarzają dane bez żadnych problemów, w przeciwieństwie do płyt CD-R z mniej więcej tego samego czasu. Jestem pewien, że nie jestem sam, próbując odtworzyć starą płytę tylko po to, aby znaleźć dziury w odblaskowej powierzchni i małe zielono-brązowe łaty, w których media zostały zaatakowane przez grzyby.

Żadnych takich problemów nie przeszkadza MiniDisc - pewnie, dobra dawka magnetyzmu może powodować problemy, ale nic nie wskazuje na to, że coś zjadę moją muzykę!

Co teraz dla Minidisc?

Niestety, w 2012 roku odtwarzacz Sony MiniDisc nie mógł zrobić nic strasznego. Nie ma opcji wykorzystania płyt jako miejsca do przechowywania danych - w każdym razie mają one tylko około 150 MB, więc dane byłyby ograniczone.

Pozostaje lśniącą technologią, jednak dowód na to, że ruchome części nie muszą oznaczać wyczerpania baterii w ciągu 8 godzin, a jakość nagrywania i odtwarzania jest znacznie lepsza niż MP3.

Rezultatem jest czule zapamiętany format, który idealnie nadawał się do nagrywania muzyki na żywo i słuchania jej później, co jest czymś trudnym do osiągnięcia (lub wręcz pożądanym, jeśli masz jakieś pojęcie bezpieczeństwa telefonu komórkowego) za pomocą nowoczesnego odtwarzacza multimedialnego / smartfona.

Romans nostalgii

Być może został zastąpiony przez MP3 i popularność iPoda, ale format Sony MiniDisc był fantastycznym przykładem zmniejszonych nośników magnetycznych, ale mogących zaoferować wysoką (jak na razie) pamięć masową.

W rzeczywistości, jeśli masz szczęście, że posiadasz odtwarzacz MiniDisc i kolekcję małych, poręcznych dysków (zamkniętych w plastiku), istnieje duże prawdopodobieństwo, że nadal masz odtwarzacz, dyski lub oba.

Dlaczego nadal je masz przez 10 lat? Prawdopodobnie dlatego, że zdałeś sobie wtedy sprawę z tego, jak użyteczny i przenośny był ten format oraz odtwarzacze / nagrywarki. A teraz, kiedy na nie patrzysz, doceniasz tę jakość.

Czy to tylko ja? Zostałem złapany w romans nostalgii?

Daj mi znać w komentarzach!